onbekende
rimpelende huizen weerspiegelen
in de gracht, stille bomen
dwarrelen over de verlaten boten
de straten stil, een verdwaalde kat
het laatste avondlicht weerkaatst
in donkere ramen
een huivering, ogen die mij volgen,
verwrongen schaduwen vanachter
een halfgesloten gordijn
tot ze zwaait
me even gekend voel
in deze vreemde kille stad
Conny Lahnstein
3-4-24
oorsprong
diepe voren betreden een vloedlijn
woorden verhinderen het arriveren
gerucht alom
de poppen dansen
golven verstillen
vermolmd hout mijmert
verlaat het alledaagse
tastbaar de korrels zand
een vergezicht naar
de kiem
Conny Lahnstein
2-4-24
uitgelaten
het laat zich niet langer aanlijnen
door jassen en mutsen
de bal in de achterzak
werpt een blik
de wind is sneller
dan rul zand
het spat de tanden bloot
een staart schildert
lachend de horizon na
Conny Lahnstein
2-4-23
bevangen
alen verhullen zich
in dijhoog water
doorwaadt het schuim
de immense leegte
doet de adem stokken
drijft hem terug
meeuwen scheren geluidloos
wolken verstillen
de haak naar weleer
voortaan een heimwee
Conny Lahnstein
2-4-24
Uitwaaien
het zijn er twee
de lijnen gekruist
dartelen synchroon de tijd vooruit
het ritme kuierend
niemand spelt hier zinnen,
gedachten verwaaien de tijd
in mijmerende voetstappen
schuim spat op
natte tenen en
vacht
Conny Lahnstein
2-4-24
Strand Egmond aan Zee
Grens
laat ik los dan
laat ik mijzelf los
nu het tomeloos brand schreeuwt
dwepen met sterven is
gevaarlijk, beneemt het recht
tot medeleven
rooft mijn hart
zonder spijt
Conny
2-4-24
Vertier
Onder het kabbelend dak
hervinden gevulde glazen hun leegte
onrust verlaat gedwee de kust
grillig zand delft het onderspit
wagens verslepen af en aan onderkomens
tot tijdelijk verpozen, vreugde,
heimwee in het verschiet
oranje vleugel een ondergaande
zon, maar met de wind mee
Conny Lahnstein
De Uitkijk Egmond aan Zee
2-4-24
